FATAL

 

 

                  Pontevedra, ao 5 de outubro de 1013.

 

 

 

     FATAL

 

Marchouse, sen pena nin gloria,

 

Marchouse coa testa erguida

 

e o pensamento claro.

 

Marchouse por obriga.

 

Marchouse pola la boura ineficaz.

 

Marcho se de cara a outros portos,

 

Portos no que atopar o sosego,

 

dunha travesía lenta e segura.

 

Dicían que era doado a palabra senlleira.

 

Dicían que dicían algo máis nada dicían.

 

O campo estaba ermo

 

as miradas confusas e as preguntas

 

non tiñan respostas axeitadas.

 

O movemento mecánico

 

ou a constante robótica,

 

fixo a xuntanza entre amigos

 

carente de capacidade reflexiva

 

e crítica tamén. Non se fixo

 

o que había que facer,

 

provocando desercións

 

do campo da liberdade.

 

Son libre para estar libre,

 

e nunca perderei a condición

 

propia de cidadán amante

 

de todo o que non este xa preso.

 

Que maior torpeza, que

 

o atrevemento, invadido

 

incompetente mente,

 

do que non sé é competente.

 

Que nefasta acción é despedir

 

ao que sofre, a súa propia

 

incomprensión e a dos  demais.

 

Berros dabondo e marcha xa.

 

Non podo soportar as condutas

 

prepotentes e os berros insoportables.

 

A vida non é como eu

 

quixera que fora,

 

e cada un ocupa o lugar

 

que non lle corresmponde,

 

fáltando ás elemntales leis es

 

do res peto humano.

 

Por iso, marchouse

 

sen pena nin gloria

 

do lugar que el axudou

 

a erguer con esperanza máxima,

 

con gozo constante

 

a costa de moitas horas,

 

e por iso marchouse

 

mirando e observando

 

os feitos desfeitos.

 

 

 

                Míguel.

 

HTTP://POETRYOFTHEWORLD.WORDPRESS.COM