A LOIS PEREIRO, AS LETRAS GALEGAS 2011

Pontevedra, 24 de abril de 20
Atrasar o tempo presente
E marcharse a aquel Monforte de Lemos,
Encrucillda de camiños e ferrocarriles,
A casa dos avós no Incia,
Xogar dabondo,
Subirse ás polas das arbres espidas,
De novo, no Incio,
Chogar constanmente có seu irnán
Xosé Manuel Pereiro,
Darlle a benvida a irmá a Inés,
Subirse a moto Montesa do tío.
Escoitar os bons consellos de Mamá,
Aquela mestra valente de aldea perdida,
Que subía á escola nun cabalo forte.
As aventuras monfortinas,
As visitas a casa de Juan Raices.
Piedade, tende piedade,
Piedade era a moza de Lois,
Coñocedora da personalidade de Lois,
Poeta fondo e coñecementos dabondo
Da literatura xermana,
Da literatura irlandesa,
Da literatura francesa.
Fonda cultura literaria,
Longos poemas subrrealistas,
Namentras o elemento punk
ERa unha constante aberta
Na vida de Lois Pereiro,
Aquel home tan alto
Tan magro e castigado
Poal dor e a infirmidade.
Aceites velenosos,
Substancias matadoras,
E el habitaba dentro da poesíe enteira,
E a pooesía sublime era a súa expresión corrente.
Viaxes longas en longos trens
Levárono a coñecer Europa,
Praga, París, Londres
Berlín, Bruxelas,
Irlanda onde daquela
Existía un grande atraso econçomico.
O Mundo Celta, caellu nos pes longos
A Lois. A necesidade dos irlandesas
O seu sometimento ¨relixioso.
LOngos camiños percorreu
Ou con Piedade, ou Inés,
Ou ccon Juan Raíces
Viciño con porta na casa morfontina.
Un mundo de heroína tremenda
Invadíu Monforte de Lemos,
Hoube que dicía, por mal
Que na librería de Manuel María
Grandioso poeta noso
Vendín a fatal droga,
Porque había que facer mal
A persóa de Mnuel María,
POlo seu concepto político